КАКО ДА СЕ ИСКОРЕНИ ДОПИНГОТ ? Johnatan Vaughters

Зошто спортистите се допингуваат ?
Знам зошто. Јас бев еден од тие кој беше соочен со тој избор.

Мојот живот на велосипед започна уште во средно. Кога алармот на мој “Goofy” часовник ќе се огласеше во 5:30 наутро скокав од кревет со возбуда и со цел. Брзав по скалите, се истегнував, го облекував спандексот на своите 41 килограм тежок скелет и излетував преку гаражата. Возев по студено време, по мраз, темница, секој ден низ улиците на Колорадо. Првите 50 километри го кревав пулсот колку што срцето ми дозволуваше и вртев со педалите најбрзо што можам и си создавав измрзнатини по екстремитетите и давав причина на своите родители да се сомневаат во мојот здрав разум.

Овие утрински возење со мојот велосипед го сочинуваат поголемиот дел од моето сеќавање за тинејџерските години; падови, адреналин и дисциплина на секојдневниот тренинг. Но најсвежа меморија на тие возење е тоа како сум сонувал.

Додека возев низ населбата, во предградието на Денвер, мојот ум беше секаде само не тука. Се качував на високите алпски превои на ТурдеФранс. Ги бришев од сеќавање сите силеџии, финансиски проблеми кои го имав дома и тажниот факт што никој не сакаше  да дојде со мене на “homecoming”. Бегство барав во своите сонови но кога се вратив во реалноста одлучив дека не постои напор, страдање и жртвување кое би ме спречило да го остварам својот сон. Одлучноста не можеше да го опише тоа што јас го чувствував во себе. Се чувствував предодреден.

Остварување на детскиот сон е најтешка задача. Тоа го сфатив како што поминуваа годините и километрите. Прво, физички е напорно да возиш 32 000 километри годишно, 10 години без прекин.Тука е притисокот на најблиските кои цело време се обидуваат да ти дадат поддршка и да те разберат, потоа и фактот за изгубените контакти и пријатели низ годините. Додека повеќето од моите другари и другарки излегуваа навечер и ги славеа своите матурски ноќи јас бев во кревет поради трките кои ги имав рано наутро. За време на моето школување го возев Oldsmobile’78 на мајка ми низ цела земја за да можам да бидам забележан во друштвото на големите. Додека останатиот дел од пријателите појдоа на колеџ јас отидов во Шпанија во стан со ладна вода со надеж дека тоа ќе биде мојот прв чекор во професионалниот велосипедизам.

Луѓето кои го живеат својот сон не се оние кои имале среќа или дарба, туку тоа се оние кои се тврдоглави, одлучни и спремни да се жртвуваат. Замислите да ги имате подмирено сите долгови, да си ја завршите работата на време, да го имате талентот и вашата одлучност ќе биде цврста како бетон. Во тој момент сонот  е 98% исполнет, но тука е тој мал процент кој ви е потребен за станете големи во својата игра. Тогаш кога сте на чекор од остварување на вашиот детски сон некој од менторите, тренерите или спортскиот директор, директно или индиректно ќе ви каже дека  нема да успеете доколку не користите допинг. Допингот е можеби оние останати 2%. Тоа ќе го одржи вашиот сон во очите на оние кои не можат да го видат вашето срце. Меѓутоа, вие морате да лажете. Ги лажете вашите родители, вашата мајка, вашите навивачи. Го лажете цел свет. Тоа е суровата реалност која е изнесена пред најталентираните, највредните и најголемите сонувачи меѓу спортистите во тоа време.


Колку се навистина тие 2% важни ? Во елитната атлетика 2% од времето дали сила или издржливост е цела вечност. Тоа е разликата во трчање на 100 метри за 9.8 секунди и 10 секунди. Во пливање измеѓу прво и последно место на 100 метри градно. А на ТурдеФранс, 2% е разлика помеѓу прва и 100-та позиција во генерален пласман.

Да биде појасно, трчање за 9.8 (или побрзо), победа на 100м градно пливање или триумф на ТурдеФранс се возможни и без допинг. Но исто така е невозможно да се победи ако антидопинг прописите не се променат. Ако некогаш кажете дека антидопинг тестовите не се принудни, тогаш сте одлучиле да го завршите својот сон затоа што не можете да бидете конкурентни. Тој е страшниот факт за допингот. Решението е да не ги учите младите спортисти дека откажувањето од своите животни сонови е подобро од измама. Одговорот лежи во тоа да никогаш не им се даде таа опција. Единствен начин да се елиминира овој избор е да се вложат многу напори во антидопинг контроли. Изборот да се простите од своите сонови или да живеете со нечесно срце е страшно и одвратно. Тоа го имам доживеано и знам како е. Одлучив да лажам. Избрав допинг. Длабоко во себе жалам за таа одлука. Вината која ја чувствував во мене ме доведе да се откажам од професионалниот велосипедизам и да основам професионален велосипедистички тим каде што таквиот избор е елиминиран со ригорозни тестирања и културен напредок во кој чиста трка е подобра од самата победа. Изборот за моите атлети беше елиминиран.

Никогаш не бев наклонет на измами, ги мразев, но бев амбициозен, особина која е потребна за да ви се восхитуваат. Работев цел живот за една единствена работа. Но кога сте амбициозни во светот каде што правила не постојат, тогаш тоа е исто како да затајувате данок во светот каде што владата не врши проверка. Замислете си што се можете да направите кога никој не би контролирал.

Размислете за талентираните спортисти кои не го направиле правилниот избор. Тие се казнети затоа што го прателе својот морален компас. Како тие да се помират со губењето на своите сонови ? Тие им се украдени. Кога се тркав во 1990-та и почетокот на 2000-та правилата лесно се заобиколуваа и ако сакате да бидете конкурентни моравте да го држите чекорот со фаворитите. Сега во 2012, мораме да работиме на тоа да никогаш повторно не се случи ова. Тоа уништува сонови. Тоа уништува луѓе. Тоа ги уништува нашите најдобри спортисти.

Додека ги гледав Олимписките игри последните две недели бев љубоморен затоа што знаев дека се преземени големи чекори во спортот за да се ослободи од допингот во споредба со времето во кое јас се натпреварував. Спортистите во денешно време имаат доволно доверба во себе и вештина да можат да ги добијат првенствата и трките без допинг.
Пораката која ја добив во мое време да беше малку поразлична но и поважна можеби ќе го живеев својот сон без да ја убијам мојата душа. Без измама.  Бев цели 15 години помлад тогаш, но 15 години наивен. Направив погрешна одлука, но знам дека носењето на правите и вистински одлуки за наредните генерации мора да почне уште денеска со изборот на реалноста. Сите тие сакаат да направат вистински избор. Ова е лекција која ја научив од младите спортисти, и затоа одлучив да помогнам при создавањето на тој вистински и прав избор за нив.

Треба да знаат без сомнеж дека имаат фер шанса со сите за да се тркаат чесно и чисто. А за да тоа се постигне правилата мора да се почитуваат со многу напор. Антидопинг контрола е 1.000 % подобра отколку во моето време и тоа претставува огромно задоволство за мене и за напорот кој се вложува. Скоро секој спортист кој го имам запознаено а се допингувал, ќе каже дека тоа го направил затоа што сакал да има изедначени шанси со останатите.


Тоа ни кажува дека сите сакаат искрена и чесна шанса, ништо повеќе. Затоа ајде на нашите спортисти да им го дадеме она што заслужуваат, исти услови без никаков допинг. Да се потрудиме спортот да биде фер и никој спортист да не се соочи со ваква одлука во животот. Вложивме толку емоции во маркетингот и во идеализирањето на спортистите, ајде да вложиме исто толку во она што тие навистина го сакаат:  можност да го живееат својот сон без загрозување на својот морал.

(Sportway.mk/nytimes.com/Zdravko Spasev)